Brutalistička arhitektura ili Brutalizam je arhitektonski stil koji je proizašao iz moderne arhitekture a koji je napredovao od 1950-ih do 1970-ih godina. Početci ovog stila su ponajviše bili inspirisani od strane švicarskog arhitekte Le Corbusier-a (specifično sa primjerom zgrade Unité d’Habitation) i od strane njemačkog arhitekte Ludwig Mies van der Rohe-a. Izraz potiče od francuske riječi béton brut ili sirovi beton. Pored betona, koristi se i opeka, staklo, čelik i grubo obrađeni kamen.[1][2]
Građevine su robusne konstrukcije (čak i kad nisu velike), podsjećaju na tvrđave, sa jednom prevladavajućom betonskom konstrukcijom, ili kombinacijom opeke i betona. Odlikuju se često izbačenim dijelovima, ponekad kao prolaz za ljude.[4]
Brutalizam je postao popularan za školske zgrade (posebno za univerzitetske), nebodere, šoping-centre, ali ne i za poslovne objekte, koji su preferirali Međunarodni stil.[5]
Brutalistički objekti su obično formirani u obliku blokova, geometrijskih i repetativnih oblika te su često odražavale teksturu drvenih formi korištenih za uklopljivanje materijala a koji je obično bio hrapavi i neobrađen izliveni beton. Objekti mogu ostvariti brutalistički karakter kroz hrapav, blokovni izgled te kroz odražavanje strukturalnih i mehaničkih komponenata i oblika na svom eksterijeru
