Korintski kanal, osim što razdvaja Peloponez – najveće poluostrvo u Grčkoj od kopna i na taj način ga čini u stvari ostrvom, istovremeno povezuje i Korintski zaliv sa Egejskim morem. Svoj naziv duguje gradu Korintu koji se nalazi oko 78 km od Atine i pripada regiji Peloponeza.
Građen je čitavih 11 godina i završen je 1893. Dug 6,4 kilometara i širine svega 25 metara, u to vreme predstavljao je čudo. Međutim danas je on preuzak za moderne teretne brodove, koristi se većinom za jahte i turističke brodove, a nije potpuno ni bezbedan zbog čestih odrona sa visokih stena koje ga okružuju.
Nekada davno, pre izgradnje Korintskog kanala, brodovi u Egejskom moru koji su želeli da dođu do Korinta ili Jadranskog mora, morali su da obilaze i kruže oko Peloponeza čime su produžavali svoju plovidbu. Smatra se da je njegovom izgradnjom ušteđeno oko 700 kilometara plovnog puta oko Peloponeza.
Veruje se da je Periander, tiranin iz Korinta (602. pne), prvi koji je zamislio ideju o iskopavanju Korintskog kanala. Budući da je projekat bio suviše komplikovan s obzirom na ograničene tehničke mogućnosti tog vremena, Periander je izgradio “diolkos”, kameni put, kojim su se brodovi prevozili na platformama na točkovima.
Kasnije je makedonski kralj Dimitrios Poliorkitis (oko 300. godine pre Hrista) pokušao da iskopa kanal, ali njegov tim inženjera ga je upozorio da će, ako se napravi veza između mora, Jadran poplaviti Egej. Isto verovanje zaustavilo je i Julija Cezara i imperatora Kaligulu. Tek 67. godine, car Neron je pokušao uz pomoć 6.000 robova da izgradi kanal međutim on je ubijen pre nego što su planovi završeni.
Mnogo kasnije, 1830. godine, posle pada Osmanskog carstva, novoizabrani guverner Grčke prvi je razmotrio ideju o kanalu. Međutim, prema procenjenoj ceni od 40 miliona franaka, projekat je bio preskup za novoosnovanu državu. Tek 1869. godine Skupština je ovlastila vladu da dozvoli privatnom preduzeću, na čijem čelu je bio austrijski general Etienne Tirr, da izgradi Korintski kanal.
Radovi su počeli 1882. godine, ali budžet austrijske kompanije nije bio dovoljan. Projekat je zaustavljen, a 1890. godine ponovo ga je pokrenula grčka kompanija sa kapitalom od pet miliona franaka. Ovaj put je posao završen, a kanal je prvi put korišćen 28. oktobra 1893. godine.
I dok moderni brodovi ne mogu da ga koriste, turisti ipak mogu: nekoliko kompanija nudi krstarenje kroz kanal sa polaskom iz luke Pirej, a za avanturiste, most koji povezuje poluostrvo sa kopnom, idealno je mesto za bungee skokove.
Danas Korintskim kanalom prođe više od 16.000 brodova godišnje.
Izvor: https://www.grckainfo.com/